Labogids klinische biologie

mmol/l

Magnesium is het vierde meest voorkomende kation in het lichaam, met ongeveer 50% aanwezig in het bot in associatie met calcium en fosfaat. Het overige deel komt vooral intracellulair voor en slechts een klein deel wordt in de extracellulaire vloeistof gevonden. Het is een activator van talrijke fysisch-chemische processen, zoals fosforylatie, eiwitsynthese en DNA metabolisme. Daarnaast komt het tussen in de neuromusculaire geleiding en prikkelbaarheid van skelet- en hartspier. De hoeveelheid ingenomen Mg, welke wordt geabsorbeerd ter hoogte van de darm, is omgekeerd evenredig met de totale inname. De nieren controleren de Mg homeostase, door aanpassing van de tubulaire reeabsorptie in functie van de inname. Verhoogde waarden komen voor bij nierinsufficiëntie, diabetische ketoacidose, dehydratatie of ziekte van Addison. Hypermagnesiëmie deprimeert het centrale zenuwstelsel en veroorzaakt ademhalingsstilstand en hartstilstand. Hypomagnesiëmie wordt aangetroffen bij chronisch alcoholisme, malabsorptie, zware diarree, acute pancreatitis, gebruik van diuretica, langdurige parenterale voeding en nieraandoeningen van glomeruli en tubuli. Het resulteert in tetanie, convulsies en hartaryhmieën.

URINE

7 dagen bij 2-8°C(Bron: bijsluiter kit Siemens)

Ja

Atellica Chemie

Biochemie (BIO)